Μεριμέ, Προσπέρ

(Prospere Merimee, Παρίσι 1803 – Κάνες 1870). Γάλλος συγγραφέας. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και ήταν προικισμένος με πολλά ενδιαφέροντα (ιστορία, αρχαιολογία, φιλοσοφία), γνωρίζοντας λαμπρές κοινωνικές και λογοτεχνικές επιτυχίες· υπήρξε φίλος του Σταντάλ, του Σεντ Μπεβ και της οικογένειας ντε Μοντίχο, ενώ σύχναζε στην αυλή μετά τον γάμο της Ευγενίας με τον Ναπολέοντα Γ’. Διετέλεσε έφορος των Ιστορικών Μνημείων της Γαλλίας (1834-60), ενώ υπήρξε από τους πρώτους που κίνησαν το ενδιαφέρον των Γάλλων για τη ρωσική λογοτεχνία. Τα πρώτα αξιόλογα έργα του υπήρξαν η συλλογή θεατρικών έργων Θέατρο της Κλάρας Γκαζούλ (1825), η οποία περιλάμβανε στην έκδοση του 1830 και το Αμάξι του Ιερού Μυστηρίου, την καλύτερη κωμωδία του· το ιστορικό μυθιστόρημα Χρονικό της βασιλείας του Κάρολου Θ’, (1829)· τα αφηγήματα που συγκεντρώνονται στη συλλογή Μωσαϊκό (1833). Χαρακτηριζόταν από την πλήρη κατάκτηση της αφηγηματικής τεχνικής, το ενδιαφέρον του για τον κόσμο του πάθους και για την ψυχολογική ανάλυση, παράλληλα με δείγματα υγιούς εξωτισμού και ένα ιδεώδες αντικειμενικότητας και σαφήνειας, θυμίζοντας το πνεύμα του 18ου αι. με μία απόχρωση σκεπτικισμού. Η έμπνευσή του βρήκε την καλύτερη έκφρασή της στα διηγήματα Κολόμπα (1840), Κάρμεν (1845, πηγή έμπνευσης για το ομώνυμο μελόδραμά του Μπιζέ), Η Αφροδίτη της Ιλ (1837), Η διπλή παρεξήγηση (1837), Ο Αρσέν Γκιγιό (1844). Ο Μ. άφησε επίσης πολλές ιστορικές και λογοτεχνικές μελέτες, καθώς και μία πολύ ενδιαφέρουσα αλληλογραφία. Ο Γάλλος συγγραφέας της «Κάρμεν» και της «Κολόμπα» Προσπέρ Μεριμέ, σε προσωπογραφία του Ροσάρ (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).